Ég sá Aulinn ég 2 með börnunum í gær. Við kíktum í Sambíóin í Egilshöll og skemmtum okkur alveg konunglega. Til undirbúnings höfum við öll horft nokkrum sinnum á fyrstu myndina um Gru og félaga. Í þeirri mynd ættleiðir hann þrjár stúlkur, Margo, Edit og Agötu.

Gru er, eins og flestir þekkja, algjört varmenni í fyrstu myndinni og þegar hann tekur stelpurnar að sér er ekki af umhyggju fyrir þeim heldur til að hjálpa sér að fremja glæp. En eins og í fleiri myndum þá hafa börnin áhrif á aðalsöguhetjuna.

Í upphafi annarrar myndarinnar er Gru ekki lengur aðalþrjóturinn heldur ábyrgur fjölskyldufaðir sem hefur snúið sér af glæpabraut og vill nú búa til og selja sultur. Myndin bregður skýrara ljósi á það hvers vegna Gru varð biturt og neikvætt varmenni: hann mátti þola einelti í barnaskóla. Við vitum líka að móðir hans beitti hann ofbeldi.

Ofbeldi á líkama og sál elur af sér ofbeldi. Úr því verður vítahringur sem börnin rjúfa.

Aulinn ég 2 er skemmtileg og góð kvikmynd sem vekur spurningar um samband og tengsl og möguleika okkar til að breytast til góðs. Ég mæli með henni.