Þó ég gangi um dimman dal
sem vestrin hafa skapað
ég geng ekki einn.

Að hver einn og einasti einstaklingur
fæðist hér sem ljósvíkingur
ég geng ekki einn.

Ég trúi því að allir hafi kraft
og geti áhrif haft
ég geng ekki einn. […]

Svo geng ég um þennan dimma dal
en aðrir ganga um svartari sal
ég geng ekki einn.

Ég bið náungann að vaka yfir mér.
Allir eru ljósvíkingar í hjartanu á sér
ég geng ekki einn.

Söngur Hjálma og Mugison um ljósvíkingana hefur verið í uppáhaldi lengi. Textinn kallast á við 23. Davíðssálm þar sem einnig er ort um dimman dal og samstöðu og öryggi. Ljósvíkingur hefur verið okkur hugstæður síðustu daga þegar dimmt hefur verið yfir Íslandi út af öskugosinu, þegar við höfum fundið fyrir samkennd og samstöðu þjóðarinnar.

Það er eiginlega eins og spádómur þeirra félaganna í laginu hafi ræst á íslensku þjóðinni í þessari viku: Þegar náttúruhamfarir dynja á okkur finnum við að við göngum ekki ein, að landið okkar er fullt af ljósvíkingum sem eru það ekki bara í huga hendur líka með hendi.

Á þrítugasta og öðrum gleðidegi viljum við þakka fyrir ljósvíkingana og taka undir hvatningu bóndans sem sagði í kvöldfréttunum í vikunni að björgunarsveitarfólkið okkar ætti skilið að fá fálkaorðuna.

Takk ljósvíkingar!

Með færslunni fylgir myndband þar sem Hjálmar og Mugison syngja þetta magnaða lag.